انبیا هم به نماز شب او محتاجند / خانوم نافله ها هست هزارش محتاج

شعر فوق العاده از استاد لطیفیان

 

تا که افتاد به این کوچه گذارش محتاج

پر شد از لطف کسی کوله بارش محتاج

جمع کرد آبروی ریخته ای را با لطف

آبرو داد سر داد و هوارش محتاج

شرط بستم سر این دل که بیاید ببرد

عاشق آنست که باشد به قمارش محتاج

پوزه مالیدن من رزق برایم دارد

هرکسی هست بهر حال به کارش محتاج

من خودم میبرمش سمت جهنم فردا

صورتی را که نباشد به غبارش محتاج

انبیا هم به نماز شب او محتاجند

خانوم نافله ها هست هزارش محتاج

سر بازار مرا متهم عشق کنید

کس به اندازه ی من نیست به دارش محتاج

دستگیری تمامی عوامل با اوست

عرش هم برود هست کنارش محتاج

شانه اش کوه رشیدی است که حتی میشد

شیر سرخ عربستان به وقارش محتاج

تا قیامت به پریشانی مویش سوگند

کربلا هست به الطاف مزارش محتاج

متوسل شده یکدگرند این دو حرم

نشده که نشود یار به یارش محتاج 

 

علی اکبر لطیفیان

این جمعه هم گذشت ؛ تو آقا نیامدی

اللهـــــــم صــل عـــلــــی حجــــتک فــــی عــــرضــــک

 

من که با گوشه ای از چشم تو خرسند شوم

نگهم کن که در این آینه پابند شوم

بی تو درظلمت محض است دلم ای خورشید

با نگاه تو پر از نور خداوند شوم

سبب رنجش تو بوده همه اعمالم

کاش یک دفعه تو را باعث لبخند شوم

بابی انت وامی، ز خدا می خواهم

که فدایی تو با همسر و فرزند شوم

گرچه سخت است ولی با نگه تو بگذار

آنچه در مدح غلامان تو گویند شوم

همه شب اشک فشان گفت «وفایی» ای دوست

کاش مانند همین حرف که گفتند شوم

"دل من پشت سرت کاسۀ آبی شد و ریخت

کی شود پیش قدم های تو اسپند شوم"

 

سید هاشم وفائی

لبیک یا علمدار

لبیک یا علمـدار

ای رهبر من تو روح منی
با صبر علی صلح حسنی
تو پیرو آن صدپاره تنی
ای رهبرم
تو امیدی بر دل زار پیر و جوان
توئی پرچمدار سپاه صاحب زمان
در روزگار غیبت/با قلب و چشم بیدار

دریافت فایل
حجم: 4.35 مگابایت
 

 

ای غائب از نظر ، نگهت نگاه دار / بر قلب و جان مریدان مادرت

انتظار عاشقان را صبح جمعه ندبه است
جمعه ها را منتظر در انتظار جرعه است
دور گردون برده و می آورد سوی تو باز
فرصتی دیگر ندای ندبه و این جمعه است

 

 

دلی که مهر تو در آن نباشد، آن دل نیست

به راه عشق نسوزد، دلی که قابل نیست

به خاک ،گرکه نبارد سحاب رحمت دوست

تفاوتی که دگر بین خاک با گل نیست

هزار آیـــنه طلعـت اگـر به پیــش آید

مــرا به غیر تو آییـنه ای مقابل نیست

بیــا به حال منِ خستــه دل دمی بنــگر

که خواجه بی خبر از اَشک وآه سائل نیست

فشاندم اشک ندامت به مقدمت ای دوست

قـدم گذار به چشمم اگر چه قابل نیست

شکسته کشتی صبرم به بحر تنهــــایی

مــرا در این یَمِ مَوّاج جز تو ساحل نیست

به ریسمـان امیـدم هزار خورده گــره

گره گشای ز کارم تو را که مشکل نیست

به آذری نظر رحمتی کن ای مــــولا

که غیر بار گناهش به عمر حاصل نیست

 

حسین آذری

امروز هم روز جنگ است...

شـهیـد گـمنـام
(بهشت حضرت فاطمه سلام الله علیها)

 

 

راه باز است معبر ها همه پاک شده اند ، لا به لای

سیم خاردارها پلاکها چشمک میزنند و شهدا

هنوز ایستاده اند و با سر انگشت وفا نقطه ی رهایی

را نشان میدهند خط هنوز شکسته نشده است ،

کوله پشتی بسیجی ها لب خاکریز نشسته است .

فرمانده فریاد میزند : سنگر را بکن ای برادر ، امروز هم

روز جنگ است امروز اما قلم ها سر نیزه های تفنگ است

امروز میدان معنا خود عرصه ی کارزار است هر واژه ای یک

گلوله، هر جمله ای یک تفنگ است قلم هایی

به عدد اراده ها ... باید دست به کار شد اینجا مجنون است،

جزیره ی عاشقان ، صدای فرمانده از لابلای نیزارها تا

اعماق تاریخ میرسد: «اگر ماندید، بنویسید ، حقانیت

و مظلومیت این بچه ها را » والسلام علیکم ورحمه الله و برکاته

پیرمردی وسط روضه مان گفت حسین / من نگفتم، ولی ارباب مرا هم بخشید!

 

آن خدایی که شما را به دو عالم بخشید

از زیادی گلت نیز به مریم بخشید

طلب آب هرآنکس که از این درگه کرد

صاحب خانه به او چشمه زمزم بخشید

ای گران قدر! ندانست کسی قدر تو را

بس که دست تو به ما رزق فراهم بخشید

شب میلاد تو مادر به همه عیدی داد

و به ما سینه زنان خیمه و پرچم بخشید

کرمی را که به آن حاتم طایی شهره ست

شیرخوار تو کرم کرد و به حاتم بخشید

کربلایی نشده! راه گدایی این نیست

عیب از توست اگر دوست به تو کم بخشید

بالحسین رمضان کار خودش را کرد و

آخرش شاه مرا ماه محرم بخشید

پیرمردی وسط روضه مان گفت حسین

من نگفتم، ولی ارباب مرا هم بخشید!

 

پیمان طالبی